Wat een week.... Dit was namelijk het laatste toernooi dat ik vorig jaar heb gespeeld. Het Dutch Junior Open op Toxandria is een van de grotere Europese toernooien en heeft al mooie namen als winnaar gekend zoals: Robin Kind, Michael Kraaij en Thomas Detry.
Vorig jaar heb ik mij na twee rondes teruggetrokken met de polsblessure die mij zo lang aan de kant had gehouden, maar dit jaar kwam ik terug voor revanche! Weliswaar bleek dit heel lang niet zo het geval. Ik had na Denemarken heel veel last gekregen van mijn heup en was na mijn oefenronde zelfs bang dat ik de laatste dagen niet zou halen.... Weliswaar kwam ik via mijn fysio bij een chiropractor die mij gelukkig heel snel weer had recht gezet en mij de mogelijkheid gaf om in ieder geval het toernooi uit te spelen.
De eerste dag mocht ik laat in de middag aantreden, nadat ik in de ochtend nog langs de chiropractor was geweest, voelde het lichaam nog stijfjes, maar ik had zin om te knallen op Toxandria. Voor diegene die hier nog nooit gespeeld hebben, Toxandria is een echte 'draw baan' en mijn favoriete balvlucht laat nou net een draw zijn.... Wat een mazzel.
Mijn eerste ronde begon voorspoedig met veel goede holes en net wat gemiste birdiekansen, maar zeker nog geen man overboord.Ik maakte 2 bogeys op de eerste negen, maar ook elke keer een hole later de birdie om deze weer recht te trekken. De tweede negen begon en ik wist dat 10-11-12 even doorkomen was, zodat er op 13-18 birdies gemaakt konden worden en onder par geschoten kon worden! 1 birdie en 2 bogeys op de beruchte 10-11-12 van toxandria gaven mij een goede uitgangspositie met nog vijf holes te gaan die allemaal te birdieen zijn. Weliswaar maakte ik op de makkelijkste hole van de baan... hole 14 een dubbel bogey doordat ik een bal kwijt raakte in de hoge rough van Toxandria een beetje gefrustreerd liep ik naar de 15e tee waar ik een snoeier van een drive sloeg en birdie maakte om terug te gaan naar +2. Helaas verder geen birdies een een degelijke 74 voor de eerste dag, zoals al eerder gezegd, nog geen man overboord.
De tweede dag was ik helemaal los. De dag ervoor had Alan de Bont (uiteindelijke winnaar) een 64 genoteerd en ik dacht, dat kan ik ook! 7 birdies en 1 bogey later, stond er ineens een 66 op de scorekaart voor mij en een nieuw persoonlijk record. Deze 18 holes waren de eerste 18 holes dit seizoen waar ik goed stond te putten. Ik sloeg de ballen goed, maar zeker niet uitstekend, het putten heeft mij echt gered dit rondje en de lange trainingsuren op dit onderdeel waren dan ook eindelijk eens van pas gekomen.
De derde dag ging ik op de derde plek van start. Ik wist dat ik een goed rondje neer moest zetten om bij de leiders te blijven die al twee dagen goed spel vertoonde. Het was helaas heel veel vechten. Heel goed spel afgewisseld met dramatisch spel.... 5 birdies en 7 bogeys zijn niet de scorekaarten die ik vaak zie. Veel paren enkele bogeys en enkele birdies kenmerken normaal mijn spel, maar zoals al eerder gezegd, veel goeds maar ook veel slechtst deze dag. Ik wist dat als ik de fouten de laatste ronde kon beperken, dat ik laag kon gaan en het de leiders lastig kon maken....
Ik begon dan ook goed de laatste ronde. In mijn eerste negen holes, maakte ik birdie op beide par 5en en geen fouten. -2 na negen, ik stond 5 slagen achter, maar ik was uit op een goede ronde aangezien de winst op dat moment te ver weg was....
Weer ging ik de beruchte 10-11-12 in, die tot nu toe niet heel lief voor mij waren geweest in het toernooi..... Weer een bogey en een dubbelbogey liet in noteren en zo ging ik in drie holes tijd van -2 naar +1. Ik had het redelijk gehad en was zeker niet van plan dit toernooi met een ronde boven par af te sluiten! Birdie op de par-3 13e was een goed begin! Daarna een bogey op de par-3 16e en ik stond weer 1 over! Ik zei tegen mijn goede vriend Joep Slagt in het publiek:" wat er ook gebeurt, ik ga onder par eindigen, anders krijg je een biertje van me!" Ik hield me aan mijn belofte en sloeg na een geweldige drive op de par-5 17e de beste bal naar de vlag van het toernooi. Mijn ijzer 6 ging rakelings langs de hole voor een albatros en liet mij nog een 2,5 meter putt over voor eagle, deze ging erin! -1 voor de dag!
Mijn laatste hole was vooral genieten en zelfs de birdie die ik 10 cm te kort op lijn liet voor de hole kon mij niets meer schelen. Ik werd 4e en sloot af met een ronde onder par zoals ik graag had gewild.
Dit toernooi levert mij naar alle waarschijnlijkheid een plekje op in de top 2000 van de wereld en geeft me veel vertrouwen naar Duitsland volgende week.
Tot dan!